Michał Wilk - najlepszy junior w przysiadzie Tomasz Lenarciak - najlepszy junior w wyciskaniu leżąc Karol Kopienka - najlepszy junior w martwym ciągu Tych trzech zawodników w swoim boju reprezentuje poziom rekordów świata juniorów - stan na koniec roku 2003 Tych trzech zawodników w swoim boju reprezentuje poziom rekordów świata juniorów - stan na koniec roku 2003 Tych trzech zawodników w swoim boju reprezentuje poziom rekordów świata juniorów - stan na koniec roku 2003 POWERLIFTING - trójbój siłowy i wyciskanie leżąc w Polsce
POWERLIFTING - trójbój siłowy i wyciskanie leżąc w Polsce
 

Historia trójboju siłowego - powstanie trójboju siłowego na świecie

 

Pierwsze sprawdziany siły

Powstanie trójboju siłowego na świecie Powstanie trójboju siłowego w Polsce
Rozwój mistrzostw Polski Mistrzostwa Międzynarodowe w Polsce Puchary Bałtyku
    Pierwsze przepisy sędziowskie 1961-62
   
 

Jako początek powstania trójboju siłowego należy uznać rok 1958, kiedy to w Wielkiej Brytanii odbyły się pierwsze mistrzostwa krajowe. Nie był to jeszcze klasyczny trójbój, lecz boje zmieniane w zależności od zawodów. Najczęściej stosowany był triplet: przysiad, wyciskanie leżąc i unoszenie przedramion. Około roku 1966 unoszenie przedramion wymieniono na martwy ciąg i taki układ bojów pozostał do chwili obecnej.

W późniejszym potentacie siłowym, Stanach Zjednoczonych, pierwsze zawody rozegrano w roku 1964, a rok 1972 przyniósł zawiązanie się Międzynarodowej Federacji Trójboju Siłowego – International Powerlifting Federation (IPF). Rok później odbyły się pierwsze oficjalne Mistrzostwa Świata w Trójboju Siłowym.

Oficjalne europejskie struktury trójboju siłowego zawiązały się w Turku (Finlandia) 14 maja 1977 roku (Kongres obradował od godziny 1100 do godziny 1245), kiedy to zgromadzeni działacze i zawodnicy z Wielkiej Brytanii, Finlandii, Szwecji i Norwegii podjęli decyzję o powstaniu Europejskiej Federacji Trójboju Siłowego (EPF) . Pierwszym prezydentem EPF został wybrany Jaaka Parvianen z Finlandii. Prezydium stanowiło 4-ech wiceprezydentów, w tym ówczesny prezydent IPF - Vic Mercer z Wielkiej Brytanii. Językiem oficjalnym został wybrany język angielski. Federacja Europejska rozpoczęła wydawanie oficjalnego magazynu "European Powerlifting Journal". Redaktorem naczelnym został Arnold Boström ze Szwecji, jeden z ośmiu delegatów na Kongres Założycielski EPF. Ten periodyk  ukazywał się conajmniej przez cztery kolejne lata.
Jedną z uchwał pierwszego kongresu było organizowanie corocznych Otwartych Mistrzostw Europy Mężczyzn w Trójboju Siłowym. Zawody te miały odbywać się w pierwszym lub drugim tygodniu maja począwszyod następnego roku po Kongresie Założycielskim. Podjęto również decyzję o rejestrowaniu i publikowaniu rekordów Europy. Pierwsze  mistrzostwa Europy miały odbyć się w maju 1978 r. w Sztokholmie zorganizowane przez Nordic Powerlifting Federation. W przypadku, gdyby pokongresowe uzgodnienia Arnolda Boströma nie doszły do skutku, zawody miała przejąć Wielka Brytania. W Turku ustalono również zasady rozgrywania zawodów trójboju siłowego, m.in. trzech podejść dla każdego boju. Zgodzono się, że miminalnym standardem zakwaterowania jest zapewnienie 3-dniowych noclegów ze śniadaniem oraz lokalnego transportu.   

Starania Arnolda Boströma o zorganizowanie mistrzostw w Sztokholmie nie odniosły skutku. Zgodnie z ustaleniami Kongresu Załozycielskiego, w następnym roku, w dniach 1-2 kwietnia 1978, odbyły się w Birmingham pierwsze Mistrzostwa Europy Mężczyzn w Trójboju Siłowym. Zgromadziy 11 państw europejskich: Belgię, Francję, Finlandię, Islandię, Irlandię, Włochy, Holandię, Nowrwegię, Szwecję, Wschodnie Niemcy i  Wielką Brytanię. Wystartowało 63 zawodników.  Zawody wygrał Taito Haara z Finlandii (140 kg wagi ciała) uzyskując 493,43 pkt. Schwartz'a, ocierając się o tonę w trójboju zaliczając 980 kg i 400 kg w przysiadzie. Minimalnie mniej - 493,41 pkt -  Schwartz'a zdobył Brytyjczyjk Des Gardner. Ten pierwszy najwyższy wynik znacząco poprawiono dopiero 16 lat później kiedy to Austriak, Karl Selinger, jako pierwszy przekroczył na mistrzostwach Europy 1000 kg.

Pierwsze międzynarodowe zawody trójboju siłowego z udziałem zawodników z Europy Zachodniej i wyalienowanej powojenną sowietyzacją Europy Wschodniej odbyły się w 1983 r. w Czechosłowacji, w mieście Most. Uczestniczyły w niej Norwegia, Czechosłowacja i Polska. Na zawodach pomiędzy Polską a Norwegią w 1985 ówczesny prezes TKKF, Mieczysław Borowy, i prezydent Szweckiej Federacji Trójboju Siłowego, Arnulf Wahlstrøm, podjęli decyzję o zorganizowaniu Pucharu Bałtyku w Polsce w 1987 r.  Efektem tego uzgodnienia i organizowania Pucharów było otwarcie się Europy Wschodniej na całą Europę. Polska walnie przyczyniła się do integracji dwóch obozów politycznych organizaując dwa pierwsze „Puchary Bałtyku”: w Gdańsku (1987) i Koszalinie (1989),  na których wystartowali zawodnicy z krajów socjalistycznych. W 1991 roku gospodarzem imprezy był komunistyczny Związek Radziecki.

      Na mistrzostwach Europy kraje bloku socjalistycznego zadebiutowały w roku 1986 w Sztlokholmie (Szwecja), reprezentowały je Polska i Czechosłowacja; rok później wystartowali zawodnicy z NRD. Zawodnicy Europy Wschodniej pojawili się na mistrzostwach Europy dopiero w roku 1991 jako reprezentanci Związku Radzieckiego, rok później już jako kadra niepodległych państw -  Łotwa, Rosja i Ukraina.
Pierwszym medalistą z bloku Wschodniego został, startujący do dzisiaj, czechosłowak Stefan Kolsovski - w kat. 52 kg zdobył brązowy medal z wynikiem 420 kg (155+115+150).
Pierwszy start Polskiej reprezentacji zakończył się wielkim niepowodzeniem - za nieznajomość przepisów międzynrodowych zapłaciło 3 spośród czterech zawodników paląc przysiady. Jedynie Jan Drzazgowski zajął 6-te miejsce w kategorii 100 kg z wynikiem 740 (260+175+305).

      Kategorię najmłodszych zawodników wprowadzono w roku 2001. Wtedy po raz pierwszy odbyly się Mistrzostwa Świata Sub-Juniorów, odpowienik wiekowy obecnego polskiego młodzika - do lat 18. Zawody zorganizowała Rosyjska Federacja Trójboju Siłowego w Soczi. Objęły one zarówno juniorów, jak i juniorki. Podział  juniorów rozdzielił dotychczasową kategorię 14-23 lata na dwie: 14-18 i 19-23. Zawodników i zawodniczek z jednej grupy wiekowej nie mogą startowac w drugiej.

Kobiety pojawiły się na mistrzostwa Europy w roku 1983, w niemieckim Darmstadt.  EPF wprowadziła w 1985 r. Mistrzostwa Juniorów również w Niemczech – w Soest, natomiast juniorki pojawiły się na Mistrzostwach Europy Juniorów w Czerkasach na Ukrainie dokładnie 10 lat później (autor tekstu zadebiutował na tych historycznych już  zawodach jako sędzia międzynarodowy, oceniając jako sędzia główny kategorię juniorek). W obu kategoriach weteranów po raz pierwszy rozegrano mistrzostwa Europy w 1988 r. w angielskim Milton Keynes. Najpóźniej rozpoczęto organizację tej rangi zawodów dla kobiet-weteranek – odbyły się one w Walencji, w Hiszpanii, w  roku 1995.

W tym samym roku odbyły się I Mistrzostwa Europy w Wyciskaniu Leżąc w Budapeszcie (Węgry). Wystartowało w nich wówczas 8 zawodników z Polski zdobywając dwa medale:  złoty – Andrzej Stanaszek (kat. 52 kg), brązowy – Czesław Kędziora (kat. 60 kg), obaj z Bielska-Białej. Stanaszek wygrał te zawody uzyskując 162,67 pkt. Schwartz’a i ustanowił jednocześnie rekord mistrzostw - 167,5 kg. Początkowo mistrzostwa w wyciskaniu leżąc charakteryzowały się tym, że nie można było na nich pobijać rekordów Europy i świata, natomiast notowane były rekordy mistrzostw Europy oraz rekordy mistrzostw świata. Zdarzały się rekordy świata niższe od europejskich.
Obecnie można pobijać rekordy świata na mistrzostwach Europy i odwrotnie.

   Autor tekstu i copyright ©  Arkadiusz Znojek, wszelkie prawa zastrzeżone

 

 

   

www.powerlifting.pl

Copyright © by Arkadiusz Znojek, Kielce, 2003

Utworzono 2003-10-18