Zanim powstał Związek

     W roku 1951 red. Stanisław Zakrzewski przemianował miesięcznik "Koło Sportowe" na "Sport dla Wszystkich". W "SdW" obszerne miejsce zajmowała jeszcze niedawno zakazana kulturystyka. 
Lata 1958-60 to okres powstawania sekcji kulturystycznych w TKKF, LZS, AZS, CRZZ i w wojsku. Z inicjatywy red. Zakrzewskiego powstaje w 1959 r. Centralny Ośrodek Kulturystyczny w Ognisku TKKF "Syrenka" w Warszawie. Niedługo potem powstaje Ośrodek Ćwiczeń Siłowych "Herkules" i Ognisko TKKF "Sęp" we Wrocławiu. Oni dali początek lawinie ośrodków, których liczba w połowie lat sześćdziesiątych szacowana była na 400! 

    Polacy zaczynają włączać się do rywalizacji międzynarodowej. Spośród 3 organizacji: FIHC, NABBA i IFBB, wybierają tę pierwszą. I w 1957 r. Jan Czepułkowski, polski sztangista, zdobywa 5 miejsce w konkursie zorganizowanym z okazji Mistrzostw Świata w Teheranie i zostaje najlepiej zbudowanym ciężarowcem Europy. 
W 1958 r. przeprowadzono w Polsce pierwszy konkurs kulturystyczny przy XII Mistrzostwach Polski w Podnoszeniu Ciężarów. Mistrzem Polski został wówczas dr Augustyn Dziedzic - sztangista i pracownik AWF, późniejszy słynny trener i wychowawca wielu czołowych polskich ciężarowców. We wrześniu tego roku powołano w ramach PZPC Komisję Kulturystyki i od tej pory związek przyjął nazwę Polskiego Związku Podnoszenia Ciężarów i Kulturystyki. Szefem Komisji Kulturystyki i wiceprezesem PZPCiK został red. Zakrzewski. 
 

     We wrześniu 1959 r. rozegrano pierwsze a zarazem ostatnie zawody "Mr. Polski". Tytuł ten zdobył kulturysta Andrzej Jasiński. Począwszy od 1960 r. przez 10 lat główną imprezę kulturystyczną rozpoczęto rozgrywać w Sopocie w formie wieloboju kulturystycznego: ocena proporcji umięśnienia, elementy gimnastyki i boje siłowe. Wiązało się to z promowaniem tzw. polskiej szkoły kulturystycznej. Pierwszym mistrzem Polski został Andrzej Jasiński. W tymże roku odbył się pierwszy kurs instruktorów kulturystyki, który ukończyło 19 osób. Ukazało się pierwsze wydanie książki red. Zakrzewskiego "Jak stać się silnym i sprawnym"- pierwszej pozycji instruktażowej dla wszystkich. 
 

     Dzień przed końcem roku 1960 w GKKFiT zaakcetowano rekreacyjne uprawianie kulturystyki, lecz stwierdzono, że kulturystyka nie jest sportem i zakazano organizacji oficjalnych mistrzostw Polski. Dlatego od 1961 r. rolę nieoficjalnych mistrzostw Polski zaczęły pełnić Ogólnopolskie Zawody Kulturystyczne na Wybrzeżu, organizowane na kortach tenisowych w Sopocie. Pierwsze OZK wygrał Antoni Pietruszek przed Przemysławem Kwiatkowskim i oni też reprezentowali barwy Polski na konkursie "Mr. Universum" organizowanym w Wiedniu przez FIHC. 
 

     W roku 1965 IV Krajowy Zjazd PZPCiK zmienił statut i pozbył się kulturystyki. Nadzór nad kulturystyką przejął TKKF - przy ZG TKKF powstała Sekcja Kulturystyki, która znowelizowała przepisy sędziowania zawodów i wprowadziła 5 póz obowiązkowych przy ocenie umięśnienia. 
W 1971 r. zawitał do Polski prezydent IFBB. Ben Weider nakłonił władze GKKFiT do zaakceptowania kulturystyki i wyrażenia zgody na przystąpienie TKKF do IFBB. W 1974 powstała w TKKF Centralna Komisja Kulturystyki. W tymże roku odbył się pierwszy kurs sędziowski w zakresie kulturystyki. 
 

     Pierwsze mistrzostwa Polski TKKF w trójboju siłowym zorganizowano 21-22  maja 1976 roku w Piotrkowie Trybunalskim. Odtąd organizowano je nieprzerwanie co roku. Rok później pierwsze zorganizowano pierwsze mistrzostwa Polski w kulturystyce. Przez kilka lat ci sami zwodnicy startowali zarówno w kulturystyce, jak i w trójboju - ze względu na obecność bojów siłowych w zawodach kulturystycznych. 
 

     W 1981 CKK wydała spójne i precyzyjne przepisy organizacji i sędziowania zawodów kulturystycznych i trójbojowych. W 1982 CKK dostosowała je do standardów międzynarodowych. w tym samym roku nastąpił debiut Polsków na arenie międzynarodowej na Mistrzostwach Świata w Kulturystyce w Brugge. 
W 1984 r. do programu Mistrzostw Polski weszła konkurencja par mieszanych, a mistrzostwa juniorów wydzielono jako odrębne zawody z podziałem na trzy kategorie wagowe. 
 

    W 1985 r. 11 sędziów zdobywa na "Grand Prix Łodzi" w kulturystyce uprawnienia sędziego klasy międzynarodowej. Odbywają się na Torwarze Mistrzostwa Europy w kulturystyce - pierwsze w krajach socjalistycznych; Polacy zdobywają trzy medale: złoto Andrzej Cugier, srebro Paweł Filleborn i brąz Marian Wysocki oraz tytuł najlepszej drużyny kontynentu. Do programu mistrzostw Polski włączono konkurencję kobiet. Coraz głośniej mówi sie o potrzebie powołania Polskiego Związku Kulturystyki i Trójboju Siłowego. 
Polacy wychodzą z inicjatywą organizowania "Pucharu Bałtyku" w trójboju siłowym. Władze IPF zatwierdzają tę imprezę i na stałe wchodzi do kalendarza imprez sportowych. Pierwszy "Puchar Bałtyku" odbywa się w Gdańsku w roku 1987.

Powstanie PZKiTS

     Od roku 1987 w środowisku kulturystycznym i trójbojowym coraz wyraźniej było widać potrzebę załoażenia własnego związku. Naciski środowiska odniosły skutek i 13 stycznia 1989 r. Komitet do Spraw Młodzieży i Kultury Fizycznej w Warszawie wydaje zgodę na utworzenie Polskiego Związku Kulturystyki i Trójboju Siłowego.

      Tydzień po Mistrzostwach Europy Mężczyzn w Trójboju Siłowym, 13 maja 1989 r. odbyła się Konferencja Założycielska Polskiego Związku Kulturystyki i Trójboju Siłowego. Zespół założycieli Związku rekrutował się głównie z istniejącej przy Zarządzie Głównym TKKF - Komisji do Spraw Kulturystyki i Trójboju Siłowego, złożonej z działaczy TKKF i LZS. Konferencja Założycielska, której uchwały usankcjonowane zostały przez władze rejestracyjne według praw Zjazdu, uchwaliła statut i dokonała wyboru władz związkowych. Pierwszym prezesem związku wybrany został Mieczysław Borowy, dyrektor Biura ZG TKKF.
Pięc dni poźniej, 18 maja, odbyło się pierwsze zebranie Prezydium PZKiTS, na którym rozdzielono zadania członkom prezydium i postanowiono do końca roku nie wybierać wiceprezesów. Całość prac Związku nadzorował prezes PZKiTS, Mieczysław Borowy.

      Wpis do rejestru Stowarzyszeń Kultury Fizycznej nastąpił w dniu 28 lipca 1989 roku w ówczesnym Komitecie do Spraw Młodzieży i Kultury Fizycznej w Warszawie.  

Pierwsze Władze

Pierwszy skład Zarządu PZKiTS

1. Mieczysław Borowy            Prezes
2. Andrzej Grzybowski            Wiceprezes ds. Ekonomicznych
3. Jan Włodarek                       Wiceprezes ds. Organizacyjnych
4. Paweł Filleborn                    Członek Prezydium
5. Waldemar Jeliński               Członek Prezydium
6. Stefan Mizieliński                Członek Prezydium
7. Jacek Korczak-Mleczko      Członek Prezydium
8. Andrzej Michalak                 Członek Prezydium
9. Eugeniusz Mehlich              Członek Prezydium
10. Zdzisław Pieńkos                 Członek Prezydium
11. Józef Stelmasiak                 Członek Prezydium
12. Marian Ciemięga                 Członek
13. Leopold Dzitkowski             Członek
14. Tadeusz Kotecki                  Członek
15. Arkadiusz Leszczyński       Członek
16. Ryszard Sarnowski             Członek
17. Ryszard Sprusiński             Członek
18. Bogdan Szejn                      Członek
19. Adam Szymański                Członek
20. Janusz Woch                       Członek

Skład Komisji Rewizyjnej 

1. Ireneusz Kaczanowski                Przewodniczący
2. Andrzej Maciejewski                   Wiceprzewodniczący
3. Igor Gołandzin                           Członek
4. Czesław Kociubiński                   Członek
5. Władysław Andrzej Sobczyk       Członek

Z pierwszego składu Zarządu na własną prośbę odeszli: Jan Włodarek, Eugeniusz Mehnlich, Waldemar Jeliński, Andrzej Grzybowski, Ryszard Sprusiński, Stefan Mizieliński i Adam Szymański.
Do Zarządu dokooptowano Stanisława Kruszyńskiego.

Powołano funkcję Sekretarza Generalnego, którą  powierzono Ryszardowi Łaskarzewskiemu.

Zmiana nazwy na PZKiFiTS

     W dniu  12 lipca 2002 roku w Warszawie odbyło się Walne Zebranie Sprawozdawczo-Wyborcze PZKiTS, na którym dokonano zmian statutu i wybrano nowe władze. Nazwę Związku poszerzono o nzwę kolejnej dyscypliny sportu - Fitness. Związek tym samym zmienił nazwę na Polski Związek Kulturystyki, Fitness i Trójboju Siłowego.

Przynależność do organizacji międzynarodowych

     PZKFiTS od momentu założenia jest członkiem Międzynarodowej Federacji Trójboju Siłowego (IPF) i Europejskiej Federacji Trójboju Siłowego (EPF). IPF jest z kolei członkiem Stowarzyszenia Międzynarodowych Federacji Sportowych (General Associated International Sport Federation - GAISF). GAISF  jako komórka ONZ zrzesza międzynarodowe związki sportowe. Jedynie związki będące członkami GAISF mają prawo organizowania mistrzostw świata. Tym samym  IPF jest jedyną organizacją międzynarodową uprawnioną do organizowania Mistrzostw Świata w Trójboju Siłowym. IPF jest również współzałożycielem i członkiem Komitetu Igrzysk Światowych (World Games Council).